GİTMEYE KARAR VERİRKEN BEN…

Derya Deniz Dinç

ddinc@windowslive.com

Senden korkarken şimdi seni kaybetmekten korkuyorum. Oysa korkumla yüzleşip kaybetmemeyiezberletmeliydim yüreğime. Kim bilirbelki de en büyük eksikliğimiz, bir birimizi tamamlayamamanın gölgesinde savurduğumuz yüreklerimizdir.

Lütuf; hastaya derman,yâre merhamet, dosta vefadır. Lütuf; cahile bilgi, mutsuza huzur, ölümü bekleyene nefestir. Bunlar lütuf ise kötülük neydi? Beni bir selamından mahrum etmek mi? Bilmiyordun değil mi; benim o selamdan mahrum olduğumda içimde kopan kıyametleri… Dünyanın en büyük dertlerini yaşarken bile sesini duymak, canım demen en büyük zaferdirtüm zalimliklere karşı kazanılmış…

Biz seninle aynı bakamıyoruz hayata… Sen aşkı; yaşanması için gerekli kriterlerin oluşması gereken bir olgu olarak görüyorsun. Örneğin sana göre aşk; cebinde beş parası olmayan bir adamın en marka mağazadan çok pahalı bir kıyafet almasına benziyor. Yani sen diyorsun ki; dertler, sıkıntılar, kederler, huzursuzluklar varken aşk son derece manasız ve gereksizdir. O zaman ben de sana soruyorum; onkoloji kliniğinde 4. evrede kanser hastası olan bir insan ölümü beklerken dahi âşık oluyor ve klinikte zar zor ayakta durabiliyorken nikâh masasında evet diyor. Âşık olduğu insanın yanında ölmek istiyor. Ekmek almaya parası olmayan bir çift aşk dolu yürekleri ile yola çıkabiliyor. Oysa o gece aç kalacaklar belki ama birbirilerinin ellerini tutup aşka yürüyecekler. Bunun adı cesarettir, bunun adı inanmışlıktır, bunun adı vazgeçmemektir.

Aşkı seçebiliyorsan, aşka sen karar verebiliyorsan adı aşk değildir ki asla… Hesaptır. Hesabın olduğu yerde de aşk olmaz zaten.

Sevgide özgürlük, saygıda mecburiyet vardır. Beşeri ilişkilerin en önemli kuralı budur. Bu gece bir arkadaş bana bir söz söyledi.

-Sen hep kaybetmeye mahkûmsun, Çünkü sevdiğin zaman çok fazla seviyorsun. Ama unutma; çok sevdiğin için değil, çok sevdiğini bildiği için kaybedersin karşındakini…

Sevginin ölçüle bilirliği ne ola ki? Az sevmek ya da çok sevmek neye göre belirlenir? Bana göre yalnızca yüreğin kocamanlığı ile alakalıdır bu durum.

Cemal Süreya ‘Bir kadın şikâyet ediyorsa, ya da erkeklerin deyimi ile vıdı vıdı ediyorsa; erkek bilmelidir ki, o ilişkiden hala ümidi vardır kadının. Yürütmek, birlikte yaşamak, sorunları çözerek mutlu olmak istiyordur. Daha önemlisi, o adamı hala seviyordur. Kadın susarak gider! En önemli detaydır, erkeklerin hiç anlayamadığı durum işte bu kadar basittir. O gün gelene kadar konuşan, kavga eden, tartışan kadın, kendini sessizliğe vermiştir. Ne zaman ümidini o ilişkiden kestiyse, o zaman sevgisi de yara almış demektir. Yüreğindeki bavulları toplamıştır, kafasındaki biletleri almış ve aslında bedeni orada durarak, ilişkiden çıkıp gitmiştir. Kadın, gerçekten gitmişse, çok sessiz olmuştur ayrılışı, kimse hissetmeden, kapıları vurup kırmadan gitmiştir. ‘ diyor…

Erkeklerin ne yazık ki anlayamadıkları, göremedikleri nokta burada başlıyor. Konuşuyorsak, kızıyorsak, anlatmaya çalışıyorsak hala vardır içimizde bir umut o aşka, o birlikteliğe dair. Sustuysa bir kadın tehlike o zaman başlar. Ben artık sesimi yükseltmemeye başladım. Sanırım yakın zamanda susacağım.

         ‘En çok kimi sevdiniz hayatınızda ’inanınbu sorunun ve cevabının önemi yoktur. En son kimi sevdiğiniz önemlidir. Yaşadığı her şey kalır insanda. Ama mesele yanında kalandır. Elini tutandır.

         Korkularımız kadar kaçıyor, cesaretimiz kadar savaşıyoruz yaşamla… Güçlüyüm biliyorum lakin çok yorgunum. Beni yordun hem de çok fazla yordun. Gitmeye karar verirken ben; en çok ‘sana âşık değilim’ sözünü düşündüm. Aşk mutlaka karşılıklı olacak diye bir kural yok. Elbette âşık olduğumuzda karşılığını bulamayabiliriz. Ancak dedik ya; aşkı seçemiyoruz, tercih edemiyoruz.

Zaman iyi bir ilaç değildir. Yalnızca alışmamızı sağlayan süreçtir. Ben seni unutmayacağım fakat sensizliğe alışacağım. Ve bu çok zor olamayacak çünkü sen en büyük hatayı beni sensizliğe alıştırarak yaptın. Sesin olmadan, kokunu içime çekmeden, ellerini tutmadan, yan yana gelmeden yaşanabileceğini öğrettin bana. Şimdi öğrendiklerimi uygulama zamanıdır.

Yüreğim onulmaz, durulmaz bir çağlayan gibi sana akarken, hiçbir ilaç bu derde deva olmayı başaramazken, ben sensiz henüz nefes almayı beceremezken…Sesini çok özledim. Kim bilir hangi düşün koynundasın şu anda… Gecenin tüm haşmeti benim üstüme üstüme gelirken gülüşünü özledim. Hani güldüğün an dünyamı aydınlatan hani bana hayatın manasını bulduran gülüşünü…Ve gitmeye karar verirken ben; senden değil kendimden vazgeçiyorum. Çünkü kıyametim olan bu aşk öyle büyük ki hem ilk heyecanım hem son şansımsın.

Aşk ile eyvallah…